Marzanna i Mikołaj - wiersze , czyta autor.

Marzanna i Mikołaj - wiersze , czyta autor.
Marzanna urodziny ma…

Imię zobowiązujące , prasłowiańskie jak i uroda niepowtarzalna , piękna .
Zgrabna sylwetka , szczupła , pracą uszlachetniona , uśmiechem rozpromieniona .
Święto ma - przyjścia na świat i obdarowania innych swoim powabem .
A wiesz , że to boskie przymioty w Tobie igrają i Nam dzień ( noc ) upiększają .

Już taki zamysł boski był , by każdemu z nas wszczepić nektaru niebiańskiego .
Jednemu mniej , drugiemu więcej , Tobie bardzo dużo z kielicha miłości ulano .
Stąd taką - jak ulał masz figurkę , buzię niewinną - wprost aniołka w sobie masz .
Ha, rozkochać się można od pierwszego wejrzenia , tyle czaru i gustu przedniego .

Boskie zamysły są takie by siebie Nam po trosze scedować , pysznić się sobą chce Bóg .
Co na to ludzie powiedzą , gdy taki obraz ujrzą ? Odpowiedź w Nas samych tkwi .
Ci dobrzy skrą pańską obdarowani pogratulują siostrze , pomocną dłoń podadzą .
Inni , chudzi światełkami gwiazdek mrugających , zazdroszczą i złorzeczą .

Lecz Marzanna twardo po Ziemi stąpa , ma tyle uroku , że i innych obdarowuje .
Los opiekuńczy czuwa nad nią , odnowicielką się zwie , więc po nowe sięga .
Kropelka radości , która w źródełko szczęśliwe skapnęła , córkę jej dała .
Urody mamusinej , serduszkiem gorącym , spojrzeniem zachwycającym – brawo !

Na Urodziny Marzanny napisał z nutki rozwiniętej Ryszard w Bogatyni 29 11 2021 roku.
Nutka rozpoczyna gonitwę i w słowa się przeistacza.

Jestem natchniony by pisać o wielkich …
Nie ludziach bo tych niewielu , ale rzeczach – niezwykłych bo objawionych .
Z Duszy poemat się wyrywa i szuka nastroju już mix Szopena przygrywa .
Czy spasuje muzyka z treścią ?! Początkowo drażni ekspresją , poczytamy treść .

Wsłuchuję się uważnie by nutkę porwać z melodii i odczytać jak kamień z Rosetty .
Lecą już słowa pobieżnie , spieszą się przed siebie czy któreś zauważę , za chwilkę .
Dostrajam tempo pisania , na dwie ręce zaczynam , łapię literki i składam w tekst .
Już się upodabnia do moich snów literka , w słowo zamienia – oto jest ! Duch .

Cały w kwiatach umajony , listkami wietrzny w upalną pogodę , barwny kwiat stokrotki .
Taki ładny , pozytywny Duch za rękę mnie bierze i w świat łąk owadzich prowadzi .
Tu koniki polne mają swój raj , ważki i motyle w pląsach nektar zbierają , Boże pole .
Popatrz jaką mają woń , kwiaty pstrokate w łany poukładane , naręcza dla panien .

Już wsłuchuję się w plony dla Nas przygotowane , panien rumianych , rozradowanych .
Ooooo to miłość dziś naszym przewodnikiem , po ogrodzie botanicznym , dźwięcznym .
Taka krasa miała być i jest bo Marcelka z bukietem biega boso w zwiewnej sukience .
Tutaj mnie przyprowadziłeś by jej opowieść dedykować za pogodny i szczery uśmiech .

Nutki lecą wesoło przekazują sobie myśl z płatka na płatek na skrzydełka motyle .
Właśnie taki powiew wiaterku przydaję się , gdy ich stado bez liku frunie do mnie .
Obsiadają ramiona , włosy i buzię młodzieńczą , bo Duch to sprawił i czas cofnął .
Szczęśliwe młode chwile z trawką w ustach, spoglądać na chmurki sunące leniwie .

Muzyka , ta ulotna w pisanie chwycona , odwdzięcza się przywołaniem do życia wspomnień.
Śpiewaj sobie rankiem i wieczorem co myśl poniesie wokoło niczym drozd upojny .
Życie bowiem to boska piosenka z jego jestestwa wyzwolona , wykrzycz niedolę .
Ludzie ludziom sprawiają los szczęśliwy bądź okrutny – od nas zależny nie od Boga .


Nutkę myślami dogoniłem i opisałem słowami 30 11 2021 roku w Bogatyni .